Nieuwe wijn in oude zakken

Het begint vaak zo mooi. Vol energie begint de OR aan zijn drie – of vierjarige klus. Het reglement wordt opgepoetst en een cursus wordt georganiseerd met de nieuwe club. Waar tijd is voor vernieuwing en zelfreflectie blijkt dat de ‘oude’ ervaren club de zaak weer gauw overneemt. Vanwege koudwatervrees blijken nieuwe OR leden vaak niet te porren voor een functie in het dagelijks bestuur of een voorname rol in een commissie. Vaak wordt een introductieprogramma voor eventuele nieuwe OR leden of zogenaamde ‘snuffelstages’ niet meegenomen wanneer men nieuwe OR leden ‘ronselt’. Met als gevolg dat nieuwe OR leden zich angstvallig aan de kant van het koude onbekende bad vasthouden zonder de springplank te kiezen en te gaan voor nieuwe uitdagingen. In dit geval is de diepte van het bad de limit wanneer je het bad associeert met het bedrijf waarin je werkt. Maar als je je ogen opent onder water dat zul je versteld staan van de ruimte die er is onder de waterspiegel. Maar nee, de oude garde gaat gewoon door met watertrappelen en spettert af te toe wat water richting de toezichthoudende badmeester. Het gebeurt dus nog altijd te vaak dat met name voorzitters en secretarissen vaak jarenlang blijven zitten, dit ook tot frustratie van de bestuurder. Die wil ook wel eens met iemand aan tafel die nieuwe inzichten heeft en bijdraagt tot het verfrissen van het vaak saaie en muffe imago van de OR. Ik heb mij vaak moeten verbijten om niet de voorzitter te vragen wanneer hij/zij eraan dacht om zelf op te stappen. Als Caesar betreedt deze elke week de OR troon en kijk vergenoegd naar zijn onderdanen zonder wezenlijk iets bij te dragen maar onder de paraplu in de schaduw van onmisbaarheid te blijven zitten. Kijkend of hij de ambtelijk secretaris niet op een spelfoutje kan betrappen of dat hij te laat komende OR leden de oren kan wassen. Nee, vaak geen vernieuwing na de installatie van de nieuwe OR. Het is vaak nieuwe wijn in oude zakken niet bedoelende oude wijn in nieuwe zakken….dus meer nadruk op zakken.